Música relixiosa

Nesta sección, profundaremos na riqueza da música relixiosa interpretada na zona de Cerdedo.

A primeira obra a tratar da Novena ao Divino Ecce-Homo, que supostamente se atribúe ao músico Constantino Paz. Infelizmente, a Novena pode dicirse que se perdeu para sempre, pero grazas aos guións musicais que o músico cerdedense Julio Durán deixou por escrito do que recordaba da mesma, é posible facerse unha idea de como soaba esta obra. Estes, compartidos con Manuel Campos e Rubén Troitiño, son un testemuño valioso do patrimonio musical desta comunidade.

Outra das obras é o Viacrucis, que se cantaba en Tomonde a finais do século XIX, é outro exemplo vivo da profunda conexión entre a música sacra e a devoción relixiosa na historia desta comunidade.

Estas prácticas musicais sacras forman parte do rico patrimonio cultural e relixioso desta zona de Galicia, e continúan a ser fonte de inspiración espiritual e conexión comunitaria para os seus habitantes.

Tamén facer unha mención especial a Jesús Gómez Veiga, cerdedense de adopción, un home cuxo nome resoou en varios recantos de Galicia a comezos do século XX, deixando pegada tanto na súa profesión como notario como na súa paixón pola música. Naceu como o cuarto fillo de José Benito Gómez, sastre de profesión e músico na Banda do Hospicio, e Ramona Veiga Mosquera, contraendo matrimonio o 3 de febreiro de 1856. Os seus irmáns foron Ramona (1858), José (1864), Gerardo (1867), e Elisa Gómez Veiga (1874).

Os varóns destacaron como violinistas, mentres que Elisa era pianista, aínda que no ámbito doméstico. Tanto Gerardo como José foron músicos na capela musical da catedral, ademais de participar na orquestra do Teatro e configurar unha agrupación camerística coa que amenizaban os cafés da cidade en 1882, formada por José, Gerardo, Valverde e Brage. En 1889, gañaron o primeiro premio co sexteto formado polos irmáns Gerardo, José e Jesús, Enrique Lens, Cimadevila e Soto, en Pontevedra.

Como notario, a súa labor estendeuse ao longo de diferentes localidades galegas, dende Pontedeume ata Chantada, pasando por Monforte ou Santa Comba. Sen embargo, non só destacou no ámbito legal. Na prensa da época, atopamos referencias á súa contribución á vida cultural de Cerdedo e arredores. En 1914, mencionase a súa participación nas festividades en honra ao Ecce-Homo, onde, cunha pequena agrupación local e baixo a súa dirección, interpretou motetes durante a novena.

O seu falecemento en 1939 foi marcado pola prensa da época.

Novena ao Divino Ecce-Homo

O guión da obra consta de liñas melódicas transcritas polo músico Julio Durán. A que foi cedida a Rubén Troitiño inclúe varios movementos como o Ave María, Gloria Patri e Santo Dios, xunto co nome dos instrumentos encargados de interpretalos: trombón e tuba.

Con todo, permanece enigma a existencia de mais movementos na Novena, así como as liñas melódicas dos outros instrumentos que poidan integrar esta composición sacra.

As bandas de música de Cerdedo
Manuel Campos

[...] Pero a peza máis coñecida saída do inxenio dos músicos cerdedenses é a Novena ao Divino Ecce-Homo, atribuída xeralmente a Constantino Paz. O músico de Cabenca, Eduardo Troitiño, que ano tras ano segue a cantar esta novena co Coro Parroquial de Cerdedo, nos contaba o seguinte: 

“A Novena do Ecce-Homo completa podería estar na casa vella de Touqueira. Pero un ano que tocaran os de abaixo a Novena do Ecce-Homo, foi Manolo Lavandeira facerlle unhas copias. Porque nós hoxe non cantamos o que é a novena completa, a escrita por Constantino. Antes, a Novena do Ecce-Homo, como se tocaba coa musica, cantábanse unhas estrofas e despois cantábase o Dios te Salve, o Gloria Pater a Santa María. E quedaba moi ben o baixo cando empezaba: pom, pom...pom,pom. Pero esa parte hoxe non se pode facer sen a banda. Agora sacáronlle esas partes, porque antes non había misa. Era solo a novena, que duraba moito máis.“ 

Aínda que algunha xente lembraba tela visto en tempos relativamente recentes, por desgraza non demos coa partitura orixinal desta novena. [...]

Aparte da Novena do Ecce‐Homo, a música relixiosa ocupaba unha parte moi importante do repertorio das bandas cerdedenses. Entre as misas interpretadas, estaba a Misa de Rebordeses, a tres voces e a Misa de Pío XXII. [...] 

Viacrucis - Tomonde

Santa Mariña de Tomonde
Antonio Rodríguez Fraíz

XXVI APÉNDICE DOCUMENTAL

Viacrucis que se cantaba en Tomonde a finais do Século XIX.


El Hijo del Eterno
de espinas coronado
a muerte es condenado
cual pérfido traidor
y yo con nuevas culpas
y más y más delitos
pedí la muerte a gritos
de Dios mi salvador.


Por mí Jesús el cuello
al santo leño inclina
y al Gólgota camina
cordero que es de Dios
No más ya caminemos
por senda que es de vicio
de Cristo en servicio
vayamos siempre en pos.


Debajo de su carga
al mundo quien sostiene
rendido a tierra viene
por levantarme a mí
y en vicios sumergido
no tiendo yo la mano
a Dios, mi soberano,
su amor le pago así.


La cruz llevando a cuestas
entre una turba impía
encuéntrale María
y dobla su aficción;
pecado yo los puse
en mares de amargura
y espada, Virgen pura,
clavé en tu corazón.


Le dan al Cirineo
por verle sin aliento
ansiado que en tormento
expire de la Cruz;
mi Dios, amor te pido
yan grande, fino y fuerte
que fiel hasta la muerte
te siga, buen Jesús.


El rostro a Cristo limpia
mujer muy compasiva
y Dios su imagen viva
en pago le dejó;
imprímame en el alma
Jesús tu fiel retrato
pues fue mi pecho ingrato
quien la desfiguró.


Contempla al Rey del cielo
segunda vez caído
sin fuerzas ni rendido
por mi sin par maldad
y yo obstinado aleve
pecando y más pecando
de Dios sigo ultrajando
la inmensa caridad.


Jesús a las mujeres
consuela cariñoso
y díceles piadoso
que no lloren por Él
que lloren, sí, constantes
con lágrimas a mares
por esos que a millares
son presa de Luzbel.


Tercera vez al fuerte
la Cruz derriba en tierra
oh, qué malicia encierra
mi negra ingratitud.
Jesús yo tus caídas
repito con las mías
y abuso de los días
de gracia y de salud.

10ª
A aquel que tierra y cielo
reviste de hermosura
desnuda chusma impura
y dale amarga hiel;
aquella hiel es fruto
de todas mis maldades
Jesús a tus bondades
promete ser más fiel.

11ª
El cuerpo descoyuntan
y enclavan los sayones
en cruz y entre ladrones
levantan al Señor
y yo a pecar me atrevo;
desde esa cruz, bien mío,
traspasa el pecho impío
con clavos de dolor.

12ª
El sol su luz esconde
y el mundo ya suspira
el ver que un Dios suspira
clavado en una cruz
y yo, mi Dios, no muero
de pena y quebranto
al ver con amor tanto
morir por mí a Jesús.

13ª
En brazos de María
el cuerpo sacrosanto
deponen: qué quebranto
causó a la Virgen fiel;
perdóname Señora
que fui yo el asesino
con Dios tan tierno y fino
he sido el más cruel.

14ª
Ungido con aromas
al buen Jesús sepultan
y a María ocultan
la prenda de su amor
oh, Madre, cuánto penas
por nuestra pobre alma;
por ti la eterna palma
también nos dé el Señor.