Raimundo García Beiro
Raimundo García Beiro naceu en Cerdedo o 18 de decembro de 1912. A pesar dos apelidos compartidos, non era irmán de Manuel García Beiro, senón fillo ilexítimo de Encarnación García Beiro, irmá de Leonor, quen tamén era nai solteira de Manuel. Por tanto, ambos músicos eran primos.
Raimundo formouse como músico baixo a tutela do seu primo Manuel, co cal aprendeu solfeo. O seu instrumento principal na Banda de Cerdedo sempre foi o baixo. Segundo contan aqueles que o coñeceron, Raimundo "era un dos músicos que se consideraban bos". Tocou durante moitos anos na Banda de Cerdedo baixo a dirección de Manuel García e posteriormente con José Benito García. Tras a escisión da Banda de Cerdedo en 1947, úneseu á nova Banda de Gerardo Lavandeira. O seu baixo estivo implicado, xunto cun bombo, no proceso xudicial que tivo lugar despois da separación.
Raimundo casou en San Martiño (Cerdedo) e viviu alí ata que emigrou a Brasil, onde finou o 12 de setembro de 1967. Na súa lápida no cemiterio de San Martiño (onde, por erro, o seu nome aparece escrito como Reimundo) consta que morreu o 12 de setembro de 1967 aos 55 anos, ainda que se temos en conta a data do seu nacemento segundo os arquivos, en realidade contaría con un ano menos (54) no momento do seu falecemento.
A información proporcionada está no libro As bandas de música de Cerdedo do autor Manuel Campos. Este libro ofrece unha investigación detallada sobre a historia e o desenvolvemento das bandas de música en Cerdedo, incluíndo información sobre músicos destacados e a súa contribución ao panorama musical local.
