Quen me dera en Soutelo
unha variña de terra,
para ir bota-la aghua
e pasearme por ela.

Hache de ser de Soutelo,
de Soutelo che ha de ser,
hache ser de Soutelo
a augha que hei de beber.

Outeiriño todo ten,
Outeiriño todo cría,
boas mozas e bos mozos
boa cara de aleghría.

Heime casar no Samarco
que é terra de moito pan,
o forno da miña soghra
bota silvas polo vran.

Outeiriño é boa vila,
Outeiriño é boa vila,
se non foran as montañas
que ten ó lado d'arriba.

Subir e beixa-la costa,
subir e beixa-la costa,
ós mociños de Presqueiras
pouco traballo lles costa.

As mociñas de Presqueiras
elas moi bonitas son,
delghadiñas da cintura,
e aleghrés do corazón.

Indo por Ghisande arriba
non hai vara que cortar,
os mozos e mailas mozas
rabean por se casar.

No medio de Outeiro
hai unha fonte redonda
onde sentan as mozas
para botar unha ronda.

O ghaiteiro de Soutelo
vai tocar a Millerada,
si ese ghaiteiro non vai
o baile non vale nada.

185

Cando vaias pra Caroi
ten coidado no camiño,
mira que che está o demo
metido nun buratiño.

215

Carreteiros de Cerdedo
van polo Paraño arriba;
meniñas de Vilapouca
téndelle a carne cocida.

273

De Caroi á Corredoira
hai moi pouquiño que andar,
por eso os enamorados
teñen pouco que falar.

298

En Loureiro teño amores,
en Caroi non teño nada,
e na parroquia veciña
teño unha palabra dada.

414

Fun ó Santo Estevo a Pedre
vin polo San Xoán de Dorna,
veño moi agradecido
desa María Polonia.

426

Hei de ir casar a Caroi,
¡que demoro pode ser!
anque non haxa máis
pataquiñas ha de haber.

434

Heime de casar en Caroi
que é terra de moito pan,
o forno da miña sobra
cría silvas polo vran.

472

Mariana de Soutelo
ten a saia de veludo,
e por debaixo da saia
ten un bicho cabeludo.

619

O Abalde de Cerdedo
ten unha vena de louco;
señor San Xoán de Cerdedo
non o poña para do outro.

672

O gaiteiro de Soutelo
mal raio de Dios o mate,
non quere tocar a gaita
sin tomar o chicolate.

674

O lugar de Vilaalén
de lonxe parece vila,
ten un caravel na entrada
e unha rosa na salida.

789

Quen me dera en Caroi
un pedaciño de terra,
para ir botar a auga
e pasearme por ela.

Os canteiriños de Beariz,
cando veñen de Castela,
non veñen polo Paraño
que veñen por Pena Marela.

Tecedeiras de Beariz,
tece no liño que tece,
o voso tecer, tecer,
venvos así desde o berce.

Tecedeiras, tecedeiras,
tecedeiras de Beariz,
o voso tecer ben feito
xa vos ben desde a raíz.

O amiero prende de póla,
e o salgueiro de raíz,
tamén prenden os meus ollos
no lugar de Beariz.

Dende Beariz a Valcobo
teño os pasos ben contados,
dende Valcobo a Beariz,
téñochos ben repasados.

Teño unha moza en Xirazga,
teño outra en Lebozán,
e para ver á de Beariz
vou pola ponte Garfián.

Cando saín de Beariz
andaba ás apalpadelas,
como non se vía nada,
fun bater na túa cancela.

Cando saín de Beariz,
os meus ollos eran fontes;
adiós montes de Beariz,
adiós meu Beariz de Montes.

Fun de Beariz a Soutelo
cun chover que era arroiar,
cando cheguei a Santiago,
era hora de cear.

Pasei a Ponte Liñares,
paseina todo mollado,
e fun chegando a Beariz
cos zocos case enxugados.

O salgueiro prende de póla,
o amieiro de raíz,
tamén os meus ollos prenden
no lugar de Beariz.

Fun a pé, desde Beariz,
rezarlle ao San Saturniño;
cando cheguei ao Regueiro,
a auga sóubome a viño.

Cando saín de Beariz
pola ponte das Coireiras,
cantaban no monte os grilos
e o cuco nas carballeiras.

Fun de Beariz a Acibeiro
cun chover que era arroiar;
estaba a cair en Soutelo
o diluvio universal.

O cura de Beariz
está chorando na horta,
que lle roubaron a Pepa
polo burato da porta.

Os canteiros de Beariz,
cando veñen de Castela,
non veñen polo Paraño,
veñen por Pena Marela.

Vexo Beariz e o Candedo
desde o alto de Marcofán,
vexo aos canteiros que veñen
de traballar de Canfrán.

Os canteiros de Beariz
teñen a sona e a fama,
pois non hai no mundo enteiro
quen pique mellor a pedra.

Á Virxen de Beariz,
teño que comprarlle un manto,
para que así as malas lenguas,
de min non se acorden tanto.

A Virxen de Beariz
foi tres anos muiñeira;
tiña a palanquiña de ouro
e a vasoira de oliveira.

Ao subir ao Casteliño
e ao baixar a Cabadón,
as mociñas da Xirazga
lévoas no meu corazón.

As mociñas da Xirazga
cantan e poden cantar,
que ten a San Salvador
á entrada do lugar.

De Lebozán a Xirazga,
fun polo monte a través,
cando pasei por Costolla,
xa non podía cos pés.

Viva o lugar da Xirazga,
ladeiras, costas e fondos,
viva o lugar da Xirazga
cos seus veciños contornos.

De Xirazga para el cielo,
de Xirazga para el cielo,
hasta las mismas paredes
tiran penas y dan consuelo.

O curiña de Pesqueiras
non ten capa nen capelo;
viva o noso de Xirazga
que a ten de terciopelo.

O curiña da Xirazga
cando vai decir a misa
dá unha volta no adro,
viva a flor da Galiza.

O curiña da Xirazga
ten a camisa rabela
que lla fixo a costureira
pra que non cagase nela.

Lugarciño de Xirazga,
¡que fortuna foi a nosa!
temos un curiña novo,
bonito como unha rosa.

A Porteliña da Cruz
debía de estar cuberta
prós mociños da Xirazga
cando van a Barcia á festa.

San Salvador en Xirazga
e o Carme en Doade,
e Santo Domingo foise
pró monte porque era frade.

O cantar do arrieiro
é un cantar moi baixiño,
cántano en Doade
e resoa no Eixido.

Carretera de Doade,
as silveiras botan flores,
por aquelas carrreteras
paséanse os meus amores.

Pola Portela cantando,
pola Portela cantando,
as mociñas de Doade
quedan no río lavando.

O cantar do arrieiro
é un cantar moi baixiño,
cántano en Doade
e resoa no Eixido.

Pola Portela cantando,
pola Portela cantando,
as mociñas de Doade
quedan no río lavando.

Pola Portela cantando,
pola Portela cantando,
mociños os de Doade
quedan na Braña xogando.

Castañetas de sanguiño,
quen as soubera tocar,
os mociños de Doade
sábenas repinicar.

Adiós feira de Doade,
feira de pasar o tempo,
onde se van pasear
catro cabezas de vento.

Pola Portela da Cruz,
meus suspiros van correndo
Adiós lugar de Doade,
tan lonxe te estou querendo.

Adiós, casa de meus pais,
ventanas e corredores,
adiós lugar de Doade,
todo cuberto de flores.

Adiós, feira de Doade,
feira de pasar o tempo,
onde se van pasear
catro cabezas de vento.

Teño uns zapatiños novos,
outros dados a solar,
de Doade para a Cabada,
todos os hei de gastar.

Adiós, feira de Doade,
onde se perden as dores,
as casadas aos seus homes,
os solteiros aos amores.

O Carme está en Doade
e en Magros está San Xoán,
Santa Cruz e a Candelora,
estanvos en Lebozán.

Quen me dera, quen me dera,
quen me dera o que non teño,
unha veiga en Lebozán
e os amores en Soutelo.

Adiós, feira de Doade,
onde se perden as dores,
as casadas aos seus homes,
os solteiros aos amores.

Río da ponte da Pedra
baixa a modo e vén mansiño,
deixa que me chegue enxoito
de Magros o meu cariño.

Eu pasei Pena Marela
por ir ao San Xoán de Magros,
topeime cos de Liñares
que viñan facendo estragos.

Anque somos da Candosa,
sabemos facer as cestas,
non somos como os de Magros,
que son un fatos de bestas.

Quen veña á corrida de Magros,
que veña ben preparado,
que ao mellor vén de galiño
e vai co lombo escaldado.

San Antoniño da Ermida
díxolle a San Xoán de Magros:
se non che caso eu ás mozas,
ti non dás unha no clavo.

San Antoniño da Ermida
díxolle a San Xoán de Magros:
se non che caso eu ás mozas,
ti non dás unha no clavo.

Carreteiriña da Bouza,
chapeada de pizarra,
para pasaren de noite
os mociños de Cabada.

¡Na miña vida vin outra,
na miña vida vin outra!
Un pé de muíño colgado
nun castiñeiro da Bouza.

Como as mociñas da Bouza
non as hai no mundo enteiro,
saben traballar de todo,
e tamén de carpinteiro.

San Bartolomeu da Bouza
ten a ermida no outeiro,
que lla fixeron de noite
unha muller e un canteiro.

Lugarciño de Correa
por debaixo pasa o río,
por arriba se pasea
“el amor que ha de ser mío.”

Pereira, dame unha pera,
nogueira, dame unha noz
mociñas das de Correa,
¿quen se ha de apartar de nós?

Ricobanca, Ricobanca,
tenche envidia Compostela,
se ela ten a catedral,
ti tes a ponte de pedra.

O gaiteiro de Soutelo
foi tocar á Santa Marta,
e no medio do camiño
escangallóuselle a gaita

Quen me dera, quen me dera,
quen me dera o que non teño,
unha veiga en Lebozán
e os amores en Soutelo.

Cando pasei por Soutelo,
os meus ollos eran fontes;
adiós montes de Soutelo,
adiós Soutelo de Montes.

Fun de Beariz a Soutelo
cun chover que era arroiar,
cando cheguei a Santiago,
era hora de cear.

Fun de Beariz a Acibeiro
cun chover que era arroiar;
estaba a cair en Soutelo
o diluvio universal.

O gaiteiro de Soutelo,
¡mala centella cho mate!
Non quere tocar a gaita
se non lle dan chocolate.

O gaiteiro de Soutelo
foi tocar á Santa Marta,
adormeceu no camiño
e os cans rilláronlle a gaita.

Viva a gaita e o gaiteiro,
viva a gaita e o gaiteiro,
vivan as mozas bonitas
do lugar de Acibeiro.

Aquí aparta o camiño,
aquí aparta o carreiro,
aquí aparta o camiño
prós que van cara Acibeiro.

Fun de Beariz a Acibeiro
cun chover que era arroiar;
estaba a cair en Soutelo
o diluvio universal.

Agora que imos baixando
cara a San Juán de Cerdedo,
mociños de Vilablanca,
agora non teño medo.

I o lugarciño de Barro
é moi digno de querer,
Ten un loureiro no medio
que alumea sen arder.

I as mociñas, las de Barro
eu direi quen elas son,
delgadiñas da cintura
alegres do corazón.

Cerdediño prós amores
Cerdediño prós amores,
a fonte na carretera
San Juan no medio das torres.

Viva Barro, viva Barro
viva Barriño de Arén-e,
viva Barro, viva Barro
viva Meilide tamén-e.

Miña monteira garrida
miña monteira garrida,
cantas veces me encubriches
alá por Soutelo arriba.

Carballás está no alto
Meilide ramo de palma,
Cerdedo da miña vida
Barriño da miña alma.

Para Barriño hei de ir-e
para Barriño hei de ir-e,
aunque me poñas cancelas
tódalas hei de partire.

A estradiña de Barro
cuberta de coios brancos,
paséana os meus amores
domingos e días santos.

A estradiña de Barro
no la pasean chavales,
la pasean buenos mozos
con las mocitas formales.

Viva Barro, viva Barro
por tódolos arredores,
terra de moitas castañas
vivan os apañadores.

Barriño para cantar
Barriño para cantar,
anque non sea moi  alto
sábeno adoneirar.

O lugarciño de Barro
de lonxe parece vila,
se non fora os outeiros
que ten ao lado de arriba.

O lugarciño de Barro
desde lonxe resplandece,
canto máis miro pra el
máis bonito me parece.

Viva Barriño que tiene
las ventanas hacia el norte,
vivan los chicos valientes
que las pasean de noche.

Anque somos de Barriño
daquela triste montaña,
anque somos de Barriño
ojo que la vista engaña.

Pasei a ponte de Arén
paseina de madrugada,
iba moer ao teu muíño
tíñala porta pechada.

Somos de Barriño somos
no nos podemos negar,
e nótase na fala
e no modo de cantar.

Quen me dera en Cerdedo
unha leiriña de terra,
para ir botala auga
e pasearme por ela.

Por Carballás nace o sol
por Abelaíndo a lúa,
no lugarciño de Barro
a estrela que a min me alumbra.

Carballás está no alto
Carballás está na costa,
pra subir a Carballás
moito traballo me costa.

Canto o reló de Cerdedo
se escoite en Barro de Arén,
preparade os carapuchos
morenas que vai chover.

Santa Polonia en Quireza
e a rapa en Sabucedo,
os dolores en Forcarei
o Ecce Homo en Cerdedo.

Ao subir a Pardaíña
a Pardaíña pra Barro
ao subir a Pardaíña
todo me parece llano.

Somos de Barro
somos de Barro de Arén,
temos moitas cousas boas
e temos a San Miguel.

O lugar de Barro
hai que ir a escoitar
aquelas mulleres
que saben cantar,
que saben cantar
que cantan moi ben
o lugar de Barro
de Barro de Arén.

O gaiteiro de Soutelo
foi tocar a Redondela,
perdeu a gaita no monte
i a muller chora por ela.

O gaiteiro de Sorribas
foi tocar a Santa Marta,
adormeceu no camiño
e os cas rilláronlle a gaita.

I arrieiro da Murada
vai polo Paraño arriba,
mociñas de Vilapouca
téndell'a carne cocida.

Fun ao viño ao Ribeiro
e pasei pola Almuzara,
e no alto de Soutelo
batéume a neve na cara.

13
Adeus San Xoán de Cerdedo,
que as costas che vou dando;
adeus San Xoán de Cerdedo,
que o regreso, sabe Deus cando.

14
Á entrada de Cavenca,
hai unha pedra redonda
cun letreiro que di:
"Mulleres a perra gorda".

15
A estradiña de Barro
non a pasean rapaces,
que a pasean bos mozos,
bos mociños formales.

94
"Anque" somos de Barro
daquela triste montaña;
"anque" somos de Barro,
ollo, que la vista engana.

107
Ao pasar por Chamadoira
por Chamadoira pasei cantando;
as mozas de Chamadoira
quedan no río, quedan lavando.

111
Ao subir a Pardaíña
a Pardaíña para Barro;
ao subir a Pardaíña,
todo me parece chairo.

118
A pereira respondeume,
toda cheíña de flores:
dos de Barro non te fíes,
que son moi enganadores.

120
Aprendín a cazador
polos montes de Cavenca
agora xa vou cazando
lebres de cabeza branca.

124
Árdelle o eixo,
árdelle o carro;
árdelle o eixo
bótalle barro

Árdelle o eixo,
árdelle o carro;
árdelle o eixo
ás mozas de Barro.

129
Arrieiros de Cerdedo,
van polo Paraño arriba;
neniñas de Vilapouca
téndelle a carne cocida.

136
A santa Mariña do Seixo
ten un dengue colorado,
que llo deu o taberneiro
para vender o viño caro.

137
A santa Pelonia en Quireza
a Rapa en Sabucedo,
as Dolores en Forcarei
e o Ecce Homo en Cerdedo.

145
As mociñas da Revolta
son pequenas e redondas;
se lles apertan a barriga,
cagan foguetes coma bombas.

146
As mociñas de Barro,
eu direi quen elas son:
delgadiñas da cintura,
alegres do corazón.

147
As mociñas de Cavenca
non é unha que son todas,
poñen tres pares de media
para facer as pernas gordas.

151
As mozas de Abelaíndo
din que non beben viño,
e debaixo do mantelo
levan o xerro escondido.

153
As mozas de Carballás
cando bailan no quinteiro,
botan os ollos para a gaita,
as olladas,  para o gaiteiro.

162
A subila e a baixala,
a costa de Carballás;
a subila e a baixala,
perdín o pano das "mas".

165
Á Terra de Montes pechan
catro cumes o seu van:
o Seixo con Costoia e Coco
e o bo patrucio Candán.

186
Barriño para cantar,
Barriño para cantar,
"anque" non sexa moi alto;
sábeno adonairar.

193
Caeu a ponte Piñoa
quen a ha de levantar;
serán os mozos de Barro
que por ela han de pasar.

195
Cando baixo o monte
polo camiño do carro,
ao chegar a Penaghrande,
xa vexo o lugar de Barro.

200
Cando o reloxo de Cerdedo
se oe en Barro e Arén
preparade os carapuchos
morenas, que vai chover.

202
Cando pases por Lourido
leva o chapeu na man;
mira que son señoritas,
non sei se che falarán.

203
Cando pases por Lourido,
por Lourido de Cerdedo;
dálle moitos recordos
ás mociños dese pueblo.

207
Cando paso por Meilide
sempre che paso cantando;
as mozas do lavadoiro,
lavan e non dan lavado.

210
Cando vaias para Caroi
ten coidado no camiño;
mira que che está o demo
metido nun buratiño. 

211
Cando vou para Barriño
todos os aires me levan;
cando vou para outro lado,
nin aire nin cosa buena.

223
Canteiriños de Cerdedo
van pola Rampla arriba;
neniñas de Soutelo,
téndelle a carne cocida.

253
Chamadoira é boa terra,
é ruín porque a fan;
se trigo lle sementaran,
aínda daba o azafrán.

271
Costureiriña da Revolta,
costureira revoltada;
onde deixaches a agulla
que andas coa saia rachada.

292
De Caroi a Abelaíndo
hai unha legua de monte;
vivan os mozos solteiros
que o pasean pola noite.

293
De Cavenca á Revolta
hai unha carreira de can;
da Revolta a Cavenca
xa as contas non me dan.

294
De Cavenca á Revolta
todo é camiño de chan;
todo son rosiñas rubias
postas pola miña man.

295
De Cerdedo deben ser,
de Cerdedo deben ser;
onde elas lavan a cara,
calquera pode beber.

302
De Lourido a Buduído
hai moi pouquiño que andar,
por iso os namorados
páranse pouco a falar.

304
Dende Barro a Limeres
hai unha legua de monte;
viva quen a pasea,
alá pola media noite.

305
Dende o alto do Seixo
vexo a Pontevedra nun cadro;
tamén vexo o meu amor,
vestidiño de soldado.

307
-De onde son os canteiros
que pasan a ponte de pedra:
-Son de Tomonde e Quireza,
que marchan para Compostela.

313
Deste lugar de Chamosa é
a xota que cantamos;
levouna Xosé Mariño,
cando foi casar a Barro.

323
Din que Cerdedo é feo,
ten as casas sen balcóns;
pero ten nenas bonitas
que rouban os corazóns.

334
En Carballás non caso,
en Arén póñoo en dúbida;
heime de casar en Barro
co fillo dunha viúva.

348
Ese lugar de Lourido,
heino de afundir a tiros;
unha rapaza que hai nel,
lévame os cinco sentidos.

371
Estradiña de Barro
cuberta de coios brancos;
paséana os meus amores,
domingos e días santos.

372
Estradiña de Cerdedo,
as silveiras botan flores;
por aquela estradiña,
pasean os meus amores.

373
Estradiña de Cerdedo,
cando eu a paseaba,
era de noite e chovía
pero eu non me mollaba.

435
Folgosiño, Folgosiño
moita borra e pouca planta;
comen o caldo sen unto
e dormen na cama sen manta.

436
Forcarei é boa terra,
A Estrada, bo terrón,
Cotobade ten boas leiras,
mais coma Cerdedo non.

443
Fun ao baile a Cerdedo
e metín o pé nunha poza;
deille un bico a unha vella,
pensando que era unha moza.

447
Garda santiña do Seixo,
o meu amor que traballa
de canteiro na Castela
coa calor e a xeada.

451
Hai unha flore en Barro
que ten fermosura e vida,
sae no inverno coa xeada,
sae e non se marchita.

462
Hei de ir para Cernados,
para Cernados hei de ir;
"anque" me poñan cancelas,
todas hei de partir.

464
Hei de ir ao San Bernabé,
ao San Bernabé de "vran";
hei de ir ao San Bernabé,
tamén os meus amores van.

466
Heime de ir a casar a Caroi
que é terra de moito pan;
no forno da miña sogra
inzan as silvas de "vran".

472
Indo polo río arriba,
non hai varas de cortar;
os mozos da Cavadosa
non saben troulear.

473
Indo polo Seixo arriba,
deille a volta ao meu capote;
acordoume miña nai
e mais as papas do pote.

559
Na banda de alá do río,
pregunteille a unha raposa;
onde queres ter amores,
en Barro ou na Cavadosa.

565
Na ribeiriña do Lérez,
naceu a miña nai Dolores;
naquela aldea de Pedre,
naiciña dos meus amores.

570
Neno Xesús de Caroi,
onde ti fuches nacer;
nese lugar de Medelo
no que non hai que comer.

577
No lugar de Abelaíndo,
na primeira casa, non;
na segunda, queridiña,
deixei o meu corazón.

578
No medio de Carballás
hai unha pedra redonda,
onde sentan os mozos
cando veñen de rolda.

584
Non chas quero de Lourido,
non chas quero de Lourido;
quérochas da Revolta,
ao do sombreiro florido.

622
No outeiro de Chamadoira
hei de dar una asubío;
adeus mociñas de Limeres,
non pasaredes o río.

623
Nosa santiña do Seixo
que alta te foron pór;
dálle o aire, dálle o vento;
ten a neve darredor.

653
O cura de San Martiño
nin ten capa nin capelo;
viva o da nosa parroquia,
que os ten de terciopelo.

654
O cura de San Martiño
ten un burato no cu,
que llo fixeron os ratos
pensando que era pan cru.

682
O lugarciño de Barro,
de lonxe parece vila;
se non foran os outeiros
que ten ao lado de riba.

683
O lugarciño de Barro
dende lonxe resplandece;
canto máis moiro para el,
máis bonito me parece.

684
O lugarciño de Barro
é moi digno de querer;
ten un loureiro no medio
que alumea sen arder.

685
O lugarciño de Barro
heino de afundir a tiros;
teño unha rapaza nel,
róubame os cinco sentidos.

703
O pandeiro toca ben,
as ferreñas danlle o son;
as manciñas que o tocan,
elas de Barriño son.

715
Os carballos de Meilide
todos se están a bater;
os mociños de Meilide
son moi dignos de querer.

719
Os mozos de Barro e Arén,
de Cavenca e Cerdedo;
todos xuntos a comer
non dan conta dun becerro.

738
Pasi a ponte de Arén,
paseina de madrugada;
fun moer ao teu muíño,
topei a porta pechada.

739
Pasei a ponte do Pego
paseina nunha carreira;
ía detrás dunha legre,
saíume unha costureira.

740
Pasei a ponte Piñoa
paseina de madrugada;
topei un anel de ouro
nunha mazá colorada.

742
Pasi a serra do Cando,
unha noite de trebóns;
caía a auga tan xunta
que mollei até os calzóns.

759
Pola carballeira arriba,
dando volta por Cerdedo;
fillo da capadora,
ven capar o meu cadelo.

760
Pola costa de Meilide
as silveiras botan flores;
por aquela costiña
pasean os meus amores.

770
Por Carballás nace o sol,
por Abelaíndo, a lúa;
polo lugarciño de Barro,
a estrela que a min me aluma.

772
Por ir ao baile á Cavadosa,
por ir ao baile, perdín a moza;
por ir ao baile, a moza perdón,
outra para o sitio ha ter que vir.

787
Quen che me dera en Barro,
en Barro quen che me dera;
quen che me dera en Barro,
Barriño da miña terra.

790
Quen me dera en Cerdedo
unha leiriña de terra,
para irlle botar a auga
e pasearme por ela.

791
Quen me dera, quen me dera,
quen me dera o que non teño;
quen me dera ter amores
no lugarciño de Cerdedo.

810
San Miguel de Arén
e moi amigo do mosto;
san Martiño de Figueroa,
dos porcos e do magosto.

813
Santa Pelonia en Quireza,
san Xoán en Cerdedo,
as Dores en Forcarei
e a Rapa en Sabucedo.

815
Santo Antonio de Cerdedo,
casamenteiras das vellas;
por que non casas as novas,
que mal che fixeron elas.

816
Santo Antonio de Cerdedo
está ao pé de dous camiños;
pola súa ponte pasan
as mozas de Biduído.

817
Santo Antonio de Cerdedo
ten una pipa no monte;
as mulleres beben viño,
os homes, auga da fonte.

832
Se mañá che preguntasen
de quen era a parranda,
foi dos mozos de Cerdedo,
porque neles ninguén manda.

845
Sempre te atopo lavando
no río do Seixo lixeiro;
quen me dera ser o río,
onde te laves primeiro.

853
Se o río Lérez levara coñac,
todos os borrachos irían alá;
irían alá, irían alá;
se o río Lérez levara coñac.

878
Somos de Barriño, Barro,
non o podemos negar;
nótasenos na fala
e no xeito de cantar.

895
Teño un amor en Cerdedo,
outro amor teño en Bueu,
outro anda en Pontevedra;
o dono do corazón meu.

968
Vente comigo Rosiña,
vente comigo se queres;
alá pola media noite,
chegaremos a Limeres.

975
Viña da Casa da Cova,
viña co carro da xesta;
víñache con moita présa,
quería marchar para a festa.

Eran vinte e catro feixes
os que traia no carro;
as vacas viñan cansadas,
cando chegaban a Barro.

979
Viva Barro, viva Barro
e todos os arredores;
terra de moitas castañas,
vivan os apañadores.

980
Viva Barro, viva Barro
e viva Arén tamén;
se Barro ten boas mozas,
Arén tamén as ten.

Viva Barro, viva Barro
viva Barriño de Arén;
viva Barro, viva Barro,
estas si que cantan ben.

981
Viva Barro, viva Barro,
viva Barriño de Arén;
"anque" digo viva Barro,
viva Cerdedo tamén.

982
FOLIADA da TERRA de MONTES

Viva Barro, viva Barro,
viva Barriño de Arén;
viva Barro, viva Barro,
viva Meilide tamén.

[...]

983
Viva Barro, viva Barro,
viva Barriño de Arén;
vivan as mozas de Barro
e as de Arén, tamén.

Viva Barriño que ten
as ventás cara o norte;
vivan os mozos valentes
que as pasean de noite.

984
Viva Cerdedo que ten
boas torres e campás;
viva o donaire e a graza
das mociñas cerdedás.

985
Viva Lourido, viva,
terra onde me eu criei;
tamén viva Biduído,
onde eu me namorei.

104
Ao Gaiteiro de Soutelo
un raio de Deus o mate,
non quere tocar a gaita
sen tomar o "chiculate".

129
Arrieiros de Cerdedo,
van polo Paraño arriba;
neniñas de Vilapouca
téndelle a carne cocida.

137
A santa Pelonia en Quireza
a Rapa en Sabucedo,
as Dolores en Forcarei
e o Ecce Homo en Cerdedo.

165
Á Terra de Montes pechan
catro cumes o seu van:
o Seixo con Costoia e Coco
e o bo patrucio Candán.

200
cando pasei por Soutelo
os meus ollos eran fontes;
adeus montes de Soutelo,
adeus Soutelo de Montes.

223
Canteiriños de Cerdedo
van pola Rampla arriba;
neniñas de Soutelo,
téndelle a carne cocida.

256
Chove que pingan as tellas,
chove que pingan as tellas;
viva quen ten amores
no lugar de Presqueiras.

313
Deste lugar de Chamosa é
a xota que cantamos;
levouna Xosé Mariño,
cando foi casar a Barro.

412
Eu pasei por Vilariño,
por Vilariño pasei cantando;
as mozas de Vilariño
quedan no río, quedan lavando

436
Forcarei é boa terra,
A Estrada, bo terrón,
Cotobade ten boas leiras,
mais coma Cerdedo non.

442
Fun á feira de Soutelo
e compreiche uns pendentes;
seica me queres morder,
que me regañan os dentes.

486
Mariana de Soutelo
ha de ser a miña dama;
xa lle tomei a medida
e non me colle na cama.

542
Mociñas de Forcarei
acudídelle ao voso cura,
que caeu do campanario
entre as follas da verdura.

668
Ofrecéronme unha tunda
na aldea de Ventosela;
ofrecéronme unha tunda
e agora veño por ela.

669
O Gaiteiro de Sorribas
no roncón da gaita leva
unhas palabre que din:
Árdelle o eixo, carballeira!

670
O Gaiteiro de Soutelo
foi tocar a Redondela;
perdeu a gaita no camiño,
chóralle a muller por ela.

671
O Gaiteiro de Soutelo
no roncón da gaita leva
o berro da Terra, a nosa;
árdelle o eixo, carballeira!

672
O Gaiteiro de Soutelo
un raio de Deus o mate;
non quere tocar a gaita
sen tomar o "chiculate"

686
XOTA de VILARIÑO

O lugar de Vilariño
cérrase cunha cancela;
pésame dunha rapaza
que me queda dentro dela.

A xota de Vilariño
eu tamén a sei cantar;
vinde mozos para a ruada
que a xota imos bailar.

Se queres bailar a xota,
a xota de Vilariño,
has de aprender os puntos
e darlle xeito ao corpiño.

813
Santa Pelonia en Quireza,
san Xoán en Cerdedo,
as Dores en Forcarei
e a Rapa en Sabucedo.

823
Se á Terra de Montes vas,
tes que saudar primeiro:
o san Xoán, a Madanela
e a santiña de Aciveiro.

919
Toca gaiteiriño, toca,
meniñas correde a velo;
que é moita gaita a gaitiña
do Gaiteiro de Soutelo.

976
Virxenciña das Angustias,
trouxéronme os arrieiros;
e ti quexeches quedar
neste lugar de Soutelo.

982
FOLIADA da TERRA de MONTES

[...]

Monteira, miña monteira,
miña monteira garrida,
cantas veces me tes cuberto,
alá por Soutelo arriba.

Neno Xesús de Caroi
onte el foi aparecer,
nese lugar de Medlo
onde non hai que comer.

A parroquia de Caroi
non hai ferro que a entre,
con tantas nenas bonitas
e tantos mozos valentes.

Caroi é moi boa terra
ten a capela no campo,
San Xosé, Neno Xesús
e a Virxe dos Milagres.

Indo de cara a Barbeira
herba seca nos valados,
vindo de cara a Caroi
caraveles encarnados.

Arriba Loureiro verde
abaixo manta mollada,
onde están os de Caroi
os outros non valen nada.

O cura de Vigo é xastre
o de Marín mariñeiro,
o de caldas paragüeiro
o de Caroi carpinteiro.

San Antonio de Caroi
casamenteiro de vellas,
por que non casas as mozas?
que mal che fixeron elas?

Polo Seixo nace o sol
pola Corredoira a lúa,
na parroquia de Caroi
unha estrela que me alumbra.

Cando vaias para Caroi
ten coidado no camiño,
mira que che está o demo
metido nun buratiño.

De Caroi á Corredoira
hai moi pouquiño que andar,
por eso os namorados
teñen pouco que falar.

Heime de casar en Caroi
que é terra de moito pan,
o forno da miña sogra
cría silvas polo verán.

¡Carballás é boa terra
e Cerdedo bo terrón
Carballás é boa terra
mais coma Abelaíndo non!

¡De Caroi a Abelaíndo
hai unha leghua de monte
vivan os mozos solteiros
que o pasean pola noite!

¡Árdelle o eixo
árdelle o carro
árdelle o eixo
bótalle barro!

¡Árdelle o eixo
árdelle o carro
árdelle-lo eixo310
ás mozas de Barro!

¡Cando o reloxo de Cerdedo
se eo en Barro e Arén
prepara os carapuchos
morena, que vai chover!311

¡Pasei a Ponte Piñoa
paseina de madrughada
en Arén, os meus amores
aínda quedaban na cama!